Zaburzenia osobowości są coraz częściej rozpoznawane, zwłaszcza u młodych dorosłych. Wśród najpopularniejszych zaburzeń osobowości można wyróżnić zaburzenie borderline, zaburzenie narcystyczne, osobowość zależną, a także osobowość histrioniczną.
Zachowania osoby histrionicznej
Osobowość histrioniczna bywa nierzadko mylona ze wspomnianą już osobowością borderline oraz z zaburzeniem narcystycznym. Stanowi jednak odrębny problem oraz posiada cechy, które znamienne są tylko i wyłącznie dla osób z tym typem zaburzenia. Jakie cechy posiada więc osobowość histrioniczna? Przede wszystkim osoby borykające się z tym zaburzeniem uchodzą za niezwykle barwne. Ich zachowanie jest często przesadzone i teatralne. Znamienna jest dla nich nadmierna gestykulacja, a także skłonność do zwracania na siebie uwagi, często za wszelką cenę. Zaburzenie osobowości typu histrionicznego ma bowiem to do siebie, że osoby borykające się z nim robią bardzo wiele, by w centrum uwagi być. Wówczas czują się docenione i mają ochotę do rozmów z towarzyszącymi im osobami. Pragną także podziwu, choć ciężko im jest to przyznać. Wśród cech znamiennych dla tego typu zaburzenia wyróżnia się także przesadną egzaltację, a także nadmierne koncentrowanie się na wyglądzie fizycznym. Osoba z osobowością histrioniczną bardzo często ubiera się w sposób ekscentryczny, zwracający uwagę innych osób.
Mechanizm obronny
Psychologowie uważają, że najbardziej powszechnym mechanizmem obronnym tych osób jest wyparcie. Wyparcie pozwala bowiem odwrócić uwagę od tego co dzieje się we wnętrzu osoby z zaburzeniem histrionicznym. Skupianie się na zewnętrznych sprawach daje tej osobie złudne poczucie kontroli. Osobowość histrioniczna bardzo często współwystępuje z innymi zaburzeniami osobowości. Szacuje się, że dotyka nawet 15% osób ze zdiagnozowanym zaburzeniem osobowości typu borderline. Osoby z zaburzeniem histrionicznym bardzo często cierpią również z powodu hipochondrii. Diagnozowaniem problemu zawsze powinni zajmować się specjaliści tacy jak lekarze psychiatrzy oraz psychologowie, najlepiej kliniczni. Psychoterapia może pomóc osobie z tym zaburzeniem.
Zobacz więcej artykułów na apteka-centrum.pl
